Celem rehabilitacji ruchowej jest zdobycie, poprawa lub utrzymanie sprawności ruchowej, która pozwala osobom niepełnosprawnym na:
- zwiększenie samodzielności w życiu codziennym, a przez to pełniejsze uczestniczenie w życiu społecznym
- podwyższenie poziomu funkcjonowania – samodzielne podejmowanie aktywności w zakresie edukacji, zatrudnienia, rozwijania swoich zainteresowań i kompetencji
- nauka lub poprawa jakości chodu, samodzielnego przemieszczania się tak aby było jak najbardziej efektywne
- budowanie kontroli posturalnej i stabilizacji tułowia przekładającej się na lepszą jakość chodu, funkcji kończyn górnych, motoryki małej, poprawę równowagi, a przez to wpływającej na wyższy poziom funkcjonowania np. w czynnościach szkolnych, pracy zawodowej
- poprawę koordynacji ruchowej i równowagi
- uzyskanie optymalnego napięcia mięśniowego
- sprawniejsze i aktywne funkcjonowanie w środowisku rówieśniczymi społecznym
- kompensacja utraconych funkcji
- utrzymanie dotychczasowej sprawności organizmu.
Samodzielne przemieszczanie się i sprawność fizyczna daje BO możliwość wyboru aktywności jak również wpływa na podejmowanie decyzji dotyczących sposobu życia, edukacji, pracy co przekłada się na aktywność w życiu społecznym.
Metody pracy:
- NDT Bobath Metoda NDT-Bobath została stworzona w połowie XX w. przez Bertę i Karla Bobath. Od tego czasu jest stosowana na całym świecie, zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Ma ona szerokie zastosowanie w usprawnianiu dzieci z zaburzeniami ruchowymi różnego pochodzenia. Jest równie przydatna u dzieci opóźniających się w rozwoju, jak i przy poważnych problemach, w tym również z mózgowym porażeniem dziecięcym. Usprawnianie według tej metody ma na celu pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło ono uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.
- Proprioceptywne Nerwowo- Mięśniowe Torowanie (z ang. PNF) Polega na torowaniu sprawności układu nerwowomięśniowego poprzez stymulowanie proprioceptorów i ekstereceptorów ciała i przywracaniu utraconej funkcji. W metodzie wykorzystuje się ruchy naturalne, przypominające codzienną aktywność pacjenta. Ruchy prowadzone są tak aby aktywizować możliwie największą ilość mięśni należących do tego samego łańcucha mięśniowego. Stanowi również silną stymulację polisensoryczną– w ćwiczeniach aktywizowany jest wzrok, słuch, receptory dotyku, równowagi, czucia głębokiego. Terapia PNF w założeniu ma być funkcjonalna zgodna z potrzebami chorego i wzorowana na ruchach zdrowego człowieka. Terapeuta poszukuje przyczyny problemów, na które skarży się pacjent oraz opiera się na potencjale nieuszkodzonych sfer ruchowych przenosząc poprzez mechanizm irradiacji pobudzenie na słabsze, uszkodzone obszary narządu ruchu. Metoda ta skierowana jest do pacjentów neurologicznych, ortopedycznych , w zaburzeniach chodu i równowagi zarówno u dorosłych jak i dzieci.
- Terapia Integracji Sensorycznej polega na dostarczaniu układowi nerwowemu możliwie zróżnicowanych wrażeń, aby dać mu możliwość właściwej pracy, czyli prawidłowego odbierania, przetwarzania i odpowiedzi na bodźce płynące ze środowiska i ciała. Chodzi o prawidłowe przetwarzanie bodźców z układu przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego, percepcji wzrokowej, słuchowej i powonienia. Terapia opiera się na diagnozie, w której określone są sfery, na które w czasie zajęć będziemy chcieli oddziaływać poprzez dostarczanie odpowiednich stymulacji i dobranych ćwiczeń.
- Terapia Manualna to forma leczenia narządu ruchu. Polega na diagnozowaniu i kierunkowym leczeniu uszkodzonych struktur stawów obwodowych i kręgosłupa. Zajmuje się głównie poprawą biomechanicznych zaburzeń w układzie kostnym.
- Terapia tkanek miękkich pozwala na całościowe podejście do dysfunkcji tkanek miękkich narządu ruchu.
mgr Katarzyna Gacek
mgr Klaudia Sitarz
mgr Ewa Wolska
mgr Natalia Stalęga
mgr Wojciech Kapusta
mgr Michał Klimek
mgr Jakub Rysz
